|
Όταν πληροφορηθήκαμε αυτό το ανεκπλήρωτο
συγκινητικό Τάμα του Γένους, θεωρήσαμε καθήκον να το δημοσιεύσουμε και
να το κάνουμε και δικό μας χρέος! Χρέος κάθε Έλληνα που Νοιάζεται, ως τα πέρατα του κόσμου και των
αιώνων… Επειδή η Ιστορία μας είναι ζωντανή και
συνεχίζεται TO ΤΑΜΑ
ΤΟΥ Τάμα του Γένους προς
τον Ελευθερωτή μας Κύριο ημών Ιησού Χριστό, που μας ελευθέρωσε από τον φρικτό
Τουρκικό ζυγό στα 1821! Σε ώρες απόλυτα κρίσιμες και καθοριστικές, σε
ώρες εθνικής μοναξιάς και ευθύνης, σε ώρες που με επέμβαση θεία, σταμάτησε το
διάταγμα γενικής σφαγής των Χριστιανών Ελλήνων, σε ώρες που κρέμασαν οι
Αγαρηνοί τον άγιο Πατριάρχη μας, σε ώρες που δεν βάνει ο νους, που ήρωες και
άγγελοι σμίγουν στην αντάρα και τη μαυρίλα της μάχης και ρίχνονται με
αυτοθυσία και πίστη στον αιώνιο εχθρό, ώρες που από τα φυλλοκάρδια και τα
χείλη των θρυλικών αγωνιστών ξεπήδησε μιαν προσευχή και ένα Τάμα στη Χάρη Του
Σωτήρα μας! Ποιο; Το
χτίσιμο μιας υπέρλαμπρης Εκκλησιάς αφιερωμένης στο Σωτήρα Χριστό, σαν ελευθερωνόμασταν τελικά και τα
καταφέρναμε με τη βοήθειά Του! Μιας Εκκλησιάς αντάξιας του Θαύματος
του 1821 και της θυσίας των Νεομαρτύρων, των Αγωνιστών, των εσφαγμένων… Μιας
Εκκλησιάς εκεί στη νέα οριστική
Πρωτεύουσα! Ένα Τάμα άγνωστο στους
πολλούς, για το οποίο και εμάς μας ενημέρωσε μιαν ευγενική επιστολή του
Σωματείου «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», που είχαν την καλοσύνη να μας
αποστείλουν ο κύριος και η κυρία Αναγνωστοπούλου. Παρακάτω δε θα διαβάσετε
και εσείς όλο το σχετικό συγκινητικό και συνταρακτικό ιστορικό! Όμως αναρωτιέται
κανείς. Γιατί μέχρι τώρα, δεν έγινε εκείνο το Τάμα, μόλο που επέρασαν κοντά δύο αιώνες; Να φταίει τάχα το γεγονός ότι
είχαμε συνεχείς πολέμους και δοκιμασίες; Ή μήπως ακόμη το 1821 συνεχίζεται
και τελειώνει όχι στην Αθήνα, μα στην Πόλη; *** ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ από
το ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ὁ
Γέρος τοῦ Μοριᾶ
καὶ ὅλοι οἱ ἁγνοὶ ἀγωνισταὶ τοῦ
1821, πιστεύοντες εἰς τὸν Θεάνθρωπον, προσηύχοντο εἰς Αὐτὸν νὰ βοηθήσῃ νὰ ἐλευθερωθῇ ἡ Ἑλλάδα,
καὶ ἔκαναν
Τάμα, μετὰ τὴν
ἀπελευθέρωσιν νὰ
κτίσουν εἰς τὴν
ὁριστικὴν Πρωτεύουσαν
τῆς Ἑλλάδος Ναόν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ∙
αὐτὸς ὁ πόθος καὶ
αὐτὸ τὸ
Τάμα τοὺς ἔδιδε
δύναμιν. Τοιουτοτρόπως εἰς τὸ Ἄργος τὴν 31.7.1829 διακηρύσσεται : « ΨΗΦΙΣΜΑ Η΄ ἡ Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
Νομίζει
ἑαυτήν εὐτυχῆ,
γενομένη τό ὄργανον,
δι’ οὗ τό ἔθνος ἐκπληροῖ τό πλέον ἐφετόν τῶν χρεῶν του, τό νά ἀναπέμψῃ τήν εὐγνωμοσύνην του πρός τόν Θεόν,
Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διά τήν σωτηρίαν του...» »Ἡ Συνέλευσις
δέν ἠδύνατο κάλλιον νά ἐκπληρώσῃ
τό χρέος τοῦτο, εἰμή δίδουσα τήν
πληρεξουσιότητα εἰς τήν
Κυβέρνησιν νά λάβῃ τά προσφυέστερα
μέτρα, ὥστε νά διαιωνίσῃ εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς τά δείγματα τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Ἑλλάδος μέ τήν ἀνεξάλειπτον μνήμην τῶν συμβάντων, τά ὁποῖα προητοίμασαν τήν ἐπανόρθωσιν της. Κατά
συνέπειαν, Ἡ Δ΄ Ἐθνική τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις Ψ η φ ί ζ ε ι: [Ἄρθρον]
Α΄. Ὅταν ἡ
τοπική περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος
καί ἡ καθέδρα τῆς
Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσι ὁριστικῶς καί οἱ οἰκονομικοί
πόροι τοῦ κράτους ἐπιτρέψωσι,
θέλει ἀνεγερθῆ κατά διαταγήν
τῆς Κυβερνήσεως εἰς
τήν καθέδραν αὐτῆς Ναός ἐπ’ὀνόματι
τοῦ Σωτῆρος
τιμώμενος... Ὁ
Πρόεδρος Ὁ Ἀντιπρόεδρος Γεώργιος
Σισίνης Γεώργιος Μαυρομμάτης…». Τὸ ἐν λόγῳ Διάταγμα τὸ ὑπέγραψεν ὁ ἀνεπάναληπτος Ἐθνάρχης
Ἰωάννης Καποδίστριας, ἀλλὰ
ἐδῶ καὶ
180 χρόνια αὐτὸ τὸ
ὁμόφωνον ψήφισμα, δυστυχῶς,
δὲν ὑλοποιήθη... Ἐπίσης
διὰ τοῦ Βασ. Διατάγματος ἀπὸ
3.4.1838 (ΦΕΚ ὑπ’ἀρ. 12/11.4.1838) ἀναγνωρίζεται
ὅτι ὁ Ναὸς τοῦ Σωτῆρος θὰ θεωρῇται ὡς ἐθνικὸν
μνημεῖον, ἐκφράζον
τὴν πρὸς τὸν Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην τοῦ Ἔθνους, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάθε Ἕλλην θὰ φιλοτιμηθῇ καὶ συνεισφέρῃ εἰς τὸ θεάρεστον τοῦτο ἔργον: «ΔΙΑΤΑΓΜΑ Περί ἀνεγέρσεως ναοῦ
τοῦ Σωτῆρος εἰς Ἀθήνας. ΟΘΩΝ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ἀφοῦ
ἐξεφράσαμεν ἤδη
διά τοῦ ἀπό
25 Ἰανουαρίου (6 Φεβρουρίου) 1834
Ἡμετέρου Διατάγματος τήν
θέλησίν Μας τοῦ ν’ ἀνεγείρωμεν εἰς τήν πρωτεύουσάν Μας τάς Ἀθήνας Ναόν τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ, πρός αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς
θείας Προνοίας, τῆς ῥυσαμένης
τόν Ἑλληνικόν λαόν ἀπό δεινῶν καί κινδύνων, καί πρός ἐνίσχυσιν
τῶν μετεγενεστέρων εἰς τήν Πίστιν, δι’ ἧς
οἱ προπάτορές των ἀνεκτήσαντο
τήν ἀνεξαρτησίαν των,
ἀποφασίζομεν. Ἐγκριθέντων ἤδη παρ’Ἡμῶν τῶν ὑποβληθέντων παρά του ἐπ’
αὐτῷ τούτῳ
διωρισμένου ἀρχιτέκτονος
σχεδίων, ὡς ἀξίων
κατά πάντα, καί τοῦ
ἑλληνικοῦ λαοῦ,
καί τοῦ συμβάντος, πρός μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται,
προσδιορισθείσης δέ καί τῆς θέσεως, ἐπί τῆς ὁποίας μέλλει νά ἀνεγερθῇ ὁ
ναός οὗτος, ν’ ἀρχίσῃ
ὅσον τάχιστα ἡ ἀνέγερσις
τοῦ μνημείου τούτου. Ἀποφασίζομεν ὅθεν νά γίνῃ ἤδη τώρα ἔναρξις τῶν προκαταρκτικῶν ἐργασιῶν, καί νά προχωρήσῃ ἡ οἰκοδομή ἀναλόγως τῶν ἑκάστοτε ὑπαρχόντων μέσων. Θεωροῦντες τόν ἀνεγερθησόμενον
τοῦτον Ναόν ὡς ἐθνικόν τῳόντι μνημεῖον, ἐκφράζον τήν πρός τόν
Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην
τοῦ ἔθνους, ἐλπίζομεν ὅτι ἕκαστος Ἕλλην θέλει
φιλοτιμηθῆ, ἀπό
ἀληθῆ πατριωτικά αἰσθήματα
κινούμενος νά συνεισφέρῃ
εὐχαρίστως τό κατά
δύναμιν· θέλομεν προσδιορίσει καί Ἡμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκ τοῦ ἰδιαιτέρου Ἡμῶν
ταμείου ἀνάλογον τινά ποσότητα. Διατάττεται δέ ἡ Ἡμετέρα ἐπί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν
κ.τ.λ. Γραμματεία τῆς Ἐπικρατείας
νά δώσῃ τάς ἀναγκαίας ὁδηγίας τόσον εἰς
τούς Ἀρχιερεῖς καί
ἱερεῖς τοῦ
Κράτους, καί τάς δημοτικάς Ἀρχάς, ὅσον καί εἰς τούς Ἡμετέρους
Πρέσβεις καί Προξένους διά νά
συνάξωσι τάς ἑκουσίους συνδρομάς, τάς διά τόν σκοπόν
τοῦτον προσφερθείσας. Τά δέ ὀνόματα
τῶν συνεισφερόντων εἰς
τό ἀγαθόν καί ἐθνικόν τοῦτον σκοπόν, θέλουσι καταγραφῇ εἰς ἰδιαίτερον βιβλίον, διά νά φυλάττωνται εἰς τόν ναόν τοῦτον
εἰς αἰωνίαν αὐτῶν μνήμην. Τό δέ παρόν Διάταγμα θέλει δημοσιευθῇ διά τῆς ἐφημερίδος τῆς
Κυβερνήσεως..». Τὸ
«Τάμα τοῦ Ἔθνους»,
Μνημεῖον Δοξολογίας, Εὐγνωμοσύνης,
Παρακλήσεως πρὸς τὸν
Θεάνθρωπον Χριστὸν
δὲν πρέπει νὰ
εἶναι ἕνα Μουσεῖον, ἀλλὰ
«ζωντανὸς» ὀργανισμός,
ἡ φωνὴ τοῦ
ὁποίου θὰ φθάνῃ εἰς τὰ πέρατα τῆς γῆς. Ἡ ἀνέγερσις ἑνὸς
μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ
Ναοῦ μετὰ εὐρυχώρων προσκτισμάτων ἀπαιτεῖ τὴν ἁρμονικὴν συνεργασίαν
Ἐκκλησίας, Κράτους μετὰ
τῆς ἐθελουσίας
προσφορᾶς ὅλων
τῶν ἁπανταχοῦ
Ἑλλήνων. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς, ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν φιλότιμος λαὸς
τῆς ὑφηλίου, ἐὰν διαπιστώσῃ,
ὅτι εἰς τὸ ἐν λόγῳ μεγαλεπήβολον ὀφειλόμενον ἔργον ὑπάρχει ἀπόλυτος
διαφάνεια, πιστεύομεν, ὅτι
θὰ συνδράμῃ
λίαν εὐχαρίστως διὰ
τὴν ὑλοποίησιν
του. Διότι, ἐπαναλαμβάνομε, σημασίαν δὲν ἔχει ἐὰν δίδῃ κανένας κάποια προσφοράν,
ἀλλὰ ἐὰν
αὐτὴ διατίθεται χρηστῶς καὶ ἀξιοποιεῖται καταλλήλως καί
τὸ τελευταῖον
«δίλεπτον τῆς χήρας
καὶ δὲν τὴν σφετερίζονται ἐπιτήδειοι
«ἀετονύχηδες», ὡς
εἴθισται. Ὅλοι
οἱ ὁμόδοξοι λαοὶ ἐξεπλήρωσαν τὸ Τάμα των πρός τόν Σωτῆρα Χριστόν∙ π.χ. οἱ καὶ προσφάτως ἄκρως
κατατρεγμένοι Σέρβοι ὠκοδόμησαν τὸν μεγαλύτερον Ναὸν τῶν Βαλκανίων, τὸν Ἁγ. Σάββα εἰς τὸ
Βελιγράδι, οἱ Ρῶσσοι ἐπανοικοδόμησαν τὸν
κατεδαφισθέντα ἀπὸ τοὺς
μπολσεβίκους Ναόν τῆς
Μεταμορφώσεως τοῦ
Σωτῆρος εἰς
τὴν Μόσχα,
οἱ ὀρθόδοξοι Πολωνοὶ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸν
Ναὸν εἰς τὸ Μπιαλιστόκ, οἱ Γεωργιανοὶ παρομοίως περίτεχνον
Καθεδρικὸν Ναὸν
τῆς Ἁγ. Τριάδος
εἰς τήν Τιφλίδα
κ.λπ. Εἶναι μεγίστη ἐντροπὴ
δι’ἡμᾶς νά ἀδρανήσωμε περαιτέρω. Ποιούμεθα
ἔκκλησιν πρὸς ὅλους τοὺς ὑγιῶς καὶ ἐθνικῶς σκεπτομένους
Πανέλληνες νὰ
συμμετάσχουν εἰς τὴν
πρόσκλησιν τοῦ «Ἱδρύματος
Προασπίσεως Ἠθικῶν καί
Πνευματικῶν Ἀξιῶν»
καί, χωρίς ἰδιοτέλειες
ὅλοι μαζί, μὲ
ἀπόλυτον διαφάνειαν
νὰ ἀγωνισθῶμε
διὰ τὴν ὑλοποίησιν τοῦ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ὅλων τῶν
Νεομαρτύρων καὶ Ἐθνομαρτύρων
καὶ ἡρώων τοῦ 1821, ἐγγραφόμενοι εἰς τὸ Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», τὸ ὁποῖον
ἀποτελεῖ μνημεῖον
δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης,
παρακλήσεως πρὸς τὸν
Θεάνθρωπον Χριστόν. ΙΔΡΥΜΑ
ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
|
||
|
|
|
|
